disturbabatur

Discretiva

disturbabatur dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
disturbābātur	tertia singularis	imperfectum	passiva	indicativus	disturbō (disturbāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /disturbaːˈbaːtur/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dis·tur·bā·bā·tur — morphologica: dis-turb-abatur