disturbamur

Discretiva

disturbamur dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
disturbāmur	prima pluralis	praesens	passiva	indicativus	disturbō (disturbāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /disturˈbaːmur/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dis·tur·bā·mur — morphologica: dis-turb-amur