disturbarem

Discretiva

disturbarem dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
disturbārem	prima singularis	imperfectum	activa	coniunctivus	disturbō (disturbāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /disturˈbaːrem/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dis·tur·bā·rem — morphologica: dis-turb-arem