disturbatote

Discretiva

disturbatote dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
disturbātōte	secunda pluralis	futurum	activa	imperativus	disturbō (disturbāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /disturbaːˈtoːte/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dis·tur·bā·tō·te — morphologica: dis-turb-atote