Discretiva

  disturbem dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

Proprietates grammaticales +/-

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
disturbem prima singularis praesens activa coniunctivus disturbō (disturbāre)

Appellatio pronuntiatusque +/-

 API: /disˈturbem/(classice)
Syllabificatio phonetica: dis·tur·bem — morphologica: dis-turb-em