disturbem

Discretiva

disturbem dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
disturbem	prima singularis	praesens	activa	coniunctivus	disturbō (disturbāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /disˈturbem/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dis·tur·bem — morphologica: dis-turb-em