disturbor

Discretiva

disturbor dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
disturbor	prima singularis	praesens	passiva	indicativus	disturbō (disturbāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /disˈturbor/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dis·tur·bor — morphologica: dis-turb-or