Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /ˈdiːwes/(classice)
Syllabificatio phonetica: dī·ves — morphologica: dives

Nomen adiectivum

+/-

dīv|ĕs, -ĭtis

  1. (dicitur de hominibus) Pecuniosus, multam pecuniam possidens.
  2. (dicitur de rebus) Opulentus, abundans re.
  3. Pretiosus, magnificus.

Declinatio

+/-
positivus singularis positivus pluralis
 cas. masc. fem. neut.  cas. masc. fem. neut.
nom. dīves dīves dīves nom. dīvitēs dīvitēs dītia
gen. dīvitis dīvitis dīvitis gen. dīvitum dīvitum dīvitum
dat. dīvitī dīvitī dīvitī dat. dīvitibus dīvitibus dīvitibus
acc. dīvitem dīvitem dīves acc. dīvitēs
dīvitīs
dīvitēs
dīvitīs
dītia
abl. dīvite dīvite dīvite abl. dīvitibus dīvitibus dīvitibus
voc. dīves dīves dīves voc. dīvitēs dīvitēs dītia
  • Nom. et Acc. plur. neutr. divitia nusquam occurrunt; et ditia ←(dīs) usuvenit.[1]

Translationes

+/-
Pecuniosusdilatare ▼
Pecuniosuscollabi ▲
Abundans redilatare ▼
Abundans recollabi ▲
Pretiosusdilatare ▼
Pretiosuscollabi ▲

Fontes

  1. Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. II, p. 278 — dives