dividamur

Discretiva

dividamur dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
dīvidāmur	prima pluralis	praesens	passiva	coniunctivus	dīvidō (dīvidere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /diːwiˈdaːmur/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dī·vi·dā·mur — morphologica: di-vid-amur

Usus

saec. XXI. (Biblia Sacra iuxta Vulgatam Clementinam. Vetus Testamentum. Liber Genesis. Caput 11, [4].)

• Erat autem terra labii unius, et sermonum eorumdem. Cumque proficiscerentur de oriente, invenerunt campum in terra Sennaar, et habitaverunt in eo. Dixitque alter ad proximum suum:

Venite, faciamus lateres, et coquamus eos igni.

Habueruntque lateres pro saxis, et bitumen pro caemento: et dixerunt:

Venite, faciamus nobis civitatem et turrim, cuius culmen pertingat ad caelum: et celebremus nomen nostrum antequam dividamur in universas terras.