dividant

Discretiva

dividant dictio est in variis linguis:

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
dīvidant	tertia pluralis	praesens	activa	coniunctivus	dīvidō (dīvidere)

API: /ˈdiːwidant/

Syllabificatio phonetica: dī·vi·dant — morphologica: di-vid-ant

saec. VIII.

Minimum autem omnium, et quod nulla ratione dividi queat tempus, atomum Graece, hoc est, indivisibile sive insectibile, nominant: quod ob sui pusillitatem grammaticis potius quam calculatoribus visibile est: quibus cum versum per verba, verba per pedes, pedes per syllabas, syllabas per tempora dividant, et longae quidem duo tempora, unum brevi tribuant, ultra in quod dividant non habentibus, hoc atomum nuncupari complacuit. —De ratione temporum Bedae (672-735). Caput III. De minutissimis temporum spatiis.

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

saec. XII.

Quod si hi duo in una devotione dissentiunt ut mundum relinquant, tunc se omnino ab invicem non separent, quia ut sanguis a carne separari non potest quandiu spiritus in illa manet, ita nec maritus nec uxor se ab invicem dividant, sed simul in una voluntate ambulent. —Scivias Hildegardis sive libri visionum ac revelationum Hildegardis ^[1]^[2]

↑ ^1.0 ^1.1 Hildegardis Bingensis - Scivias Hildegardis sive libri visionum ac revelationum. Patrologia Latina, J.-P. Migne. Parisiis 1882, Tomus CXCVII. (Universitas Turicensis): Liber primus. Visio secunda — dividant
↑ ^2.0 ^2.1 Vicicitatio: dividant.