Discretiva

  dividas dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

dīvidās +/-

Proprietates grammaticales +/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
dīvidās secunda singularis praesens activa coniunctivus dīvidō (dīvidere)
Appellatio +/-
 API: /ˈdiːwidaːs/(classice)
Syllabificatio phonetica: dī·vi·dās — morphologica: di-vid-as

Hispanice +/-

dividas +/-

Proprietates grammaticales +/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
dividas secunda singularis praesens activa coniunctivus dividir
Appellatio +/-
 API: [diˈβiðas]
Syllabificatio phonetica: di·vi·das — morphologica: di-vid-as

Loci +/-

M. Tullius Cicero
-106…-43
Aulus Gellius
ca. 130-170
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.

  • Sed facillime discit auditor et quid agatur intellegit, si complectare in principio genus naturamque causae, si definias, si dividas, si neque prudentiam eius impedias confusione partium nec memoriam multitudine; quaeque mox de narratione dilucida dicentur, eadem etiam huc poterunt recte transferri. —Partitiones oratoriae Ciceronis [1][2]

Latinitas postclassica

saec. II.

  • Sic igitur, inquit, etiam istud quod in lege est; si dividas separesque duo verba haec ‘subruptum’ et ‘erit’, ut sic audias ‘subruptum erit’, tamquam ‘certamen erit’ aut ‘sacrificium erit’, tum videbitur lex in postfuturum loqui; si vero copulate permixteque dictum intellegas, ut ‘subruptum erit’ non duo, sed unum verbum sit idque unitum patiendi declinatione sit, Tum hoc verbo non minus praeteritum tempus ostenditur quam futurum. —Noctes Atticae A. Gellii [3][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Tullius Cicero - Partitiones oratoriae. (Bibliotheca Augustana): 8 [29] — dividas
  2. 2.0 2.1 2.2 Vicicitatio: dividas.
  3. 3.0 3.1 Aulus Gellius, Noctes Atticae libri viginti. (Peter K. Marshall, Oxonii MCMLXVIII). Liber septimus decimus. Capitulum VII, [8] — dividas