Discretiva

  dividatis dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

Proprietates grammaticales +/-

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
dīvidātis secunda pluralis praesens activa coniunctivus dīvidō (dīvidere)

Appellatio +/-

 API: /diːwiˈdaːtis/(classice)
Syllabificatio phonetica: dī·vi·dā·tis — morphologica: di-vid-atis

Loci +/-

P. Cornelius Tacitus
ca. 102
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas postclassica

saec. II.

  • Ex quo colligi potest et Corvinum ab illis et Asinium audiri potuisse; nam Corvinus in medium usque Augusti principatum, Asinius paene ad extremum duravit, ne dividatis saeculum, et antiquos ac veteres vocitetis oratores, quos eorundem hominum aures adgnoscere ac velut coniungere et copulare potuerunt. —Dialogus de oratoribus P. Cornelii Taciti [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Publius Cornelius Tacitus - Dialogus de oratoribus. (The Latin Library): [17] — dividatis
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: dividatis.