Discretiva

  dividebatur dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

Proprietates grammaticales

+/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
dīvidēbātur tertia singularis imperfectum passiva indicativus dīvidō (dīvidere)

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /diːwideːˈbaːtur/(classice)
Syllabificatio phonetica: dī·vi·dē·bā·tur — morphologica: di-vid-ebatur

Loci

+/-
Titus Livius -58/+17Lucius Annaeus Seneca -3/+65 P. Cornelius Tacitus
ca. 105-110
antiq. class.class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.

  • Ad id dati duces Galli edocent inde milia quinque et viginti ferme supra parvae insulae circumfusum amnem latiore, ubi dividebatur, eoque minus alto alveo transitum ostendere. —Ab urbe condita Titi Livii [1][2]

class.

  • Terra ipsa fertilior erat inlaborata et in usus populorum non diripientium larga. Quidquid natura protulerat, id non minus invenisse quam inventum monstrare alteri voluptas erat. Nec ulli aut superesse poterat aut deesse; inter concordes dividebatur. —Ad Lucilium epistulae morales Senecae [3][2]

Latinitas postclassica

saec. II.

  • Digresso Valente trepidos, qui Ariminum tenebant, Cornelius Fuscus, admoto exercitu et missis per proxima litorum Liburnicis, terra marique circumvenit: occupantur plana Vmbriae et qua Picenus ager Hadria adluitur, omnisque Italia inter Vespasianum ac Vitellium Appennini iugis dividebatur. —Historiae P. Cornelii Taciti [4][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (The Latin Library): Liber XXI, caput 27, [4] — dividebatur
  2. 2.0 2.1 2.2 2.3 Vicicitatio: dividebatur.
  3. 3.0 3.1 Lucius Annaeus Seneca - Ad Lucilium epistulae morales. (The Latin Library):  Tomus / Liber 14. 90, versus 40 — dividebatur
  4. 4.0 4.1 Publius Cornelius Tacitus - Historiarum libri XIV. (The Latin Library): Liber III.  [42] — dividebatur