Discretiva

  divident dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

Proprietates grammaticales

+/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
dīvident tertia pluralis futurum activa indicativus dīvidō (dīvidere)

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /ˈdiːwident/(classice)
Syllabificatio phonetica: dī·vi·dent — morphologica: di-vid-ent

Loci

+/-
Hildegardis Bingensis
1098-1179
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas mediaevalis

saec. XII.

  • Quae autem deinde supervenient, ad iustitiam se ad modicum erigent; sed quae postea insurgent, quasi ursus cuncta divident, et divitias sibi per malum congerent; sed quae illa sequentur, signum virilis fortitudinis ostendent, ita ut omnes pigmentarii ad primam auroram iustitiae cum timore, verecundia et sapientia currant; et principes concordiam unanimiter habeant, eam quasi vir praeliator sicut vexillum contra errantia tempora maximorum errorum elevantes, quos Deus destruet et exterminabit secundum quod ipse novit, et ut sibi placet. —Epistolae Hildegardis [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Hildegardis Bingensis - Epistolae. Patrologia Latina, J.-P. Migne. Parisiis 1882, Tomus CXCVII. (Universitas Turicensis): 197 Responsum Hildegardis  — divident
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: divident.