Discretiva

  dividentibus dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

Proprietates grammaticales

+/-
Forma Modus flexurae originis
dīvidentibus casus dativus pluralis participii dīvidēns
dīvidentibus casus ablativus pluralis participii dīvidēns

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /diːwiˈdentibus/(classice)
Syllabificatio phonetica: dī·vi·den·ti·bus — morphologica: di-vid-ent-ibus

Loci

+/-
C. Plinius Secundus 23-79 Iordanus Brunus Nolanus
1548-1600
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

saec. I.

  • tres namque in succensa sarmenta soiectae dividentibus se tegumentis rapiuntur, tum evolsae carnes earum cocuntur in congio aquae sale modice addito; ita decoctarum ad tertias partes sucus paralysim et articularios morbos sentientibus bibitur. —Naturalis historia Plinii [1][2]

Latinitas nova

saec. XVI.

  • Quarum prima est, quia duabus causis aliquid velocius tardiusque movetur; alia quae est ex parte medii, quod densius est aut rarius, crassius est aut subtilius, unde magis minusque dividentibus resistat; alia quae est maior minorque gravitas levitasve, qua corpus citius vehementiusque aut tardius debiliusque dividatur penetrandum, quod maneat vel contrario motu moveatur. —Figuratio Aristotelici Physici auditus Iordani Bruni [3][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Universitas Turicensis, Liber XXXII, cap. xiv, [39] — dividentibus
  2. 2.0 2.1 2.2 Vicicitatio: dividentibus.
  3. 3.0 3.1 Iordanus Brunus Nolanus (Italice: Giordano Bruno) - Figuratio Aristotelici Physici auditus. (Universitas Turicensis): Liber IV. Cap. II. [Art. III] — dividentibus