dividentium

Discretiva

dividentium dictio est in variis linguis:

Forma	Modus flexurae	originis
dīvidentium	casus genitivus pluralis	participii dīvidēns

API: /diːwiˈdentium/

Syllabificatio phonetica: dī·vi·den·ti·um — morphologica: di-vid-ent-ium

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

saec. I.

Dipoeni quidem Ambracia, Argos, Cleonae operibus refertae fuere. Omnes autem candido tantum marmore usi sunt e Paro insula, quem lapidem coepere lychniten appellare, quoniam ad lucernas in cuniculis caederetur, ut auctor est Varro, multis postea candidioribus repertis, nuper vero etiam in Lunensium lapicidinis. sed in Pariorum mirabile proditur, glaeba lapidis unius cuneis dividentium soluta, imaginem Sileni intus extitisse. —Naturalis historia Plinii ^[1]^[2]

saec. XVI.

Si non ita, quomodo potentia plurium partium alia atque alia, ex alia atque alia divisibilium, dividentium, intercipientium, interceptarumque differentia? —De somnii interpretatione Iordani Bruni ^[3]^[2]

↑ ^1.0 ^1.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Universitas Turicensis, Liber XXXVI, cap. iv, [14] — dividentium
↑ ^2.0 ^2.1 ^2.2 Vicicitatio: dividentium.
↑ ^3.0 ^3.1 Iordanus Brunus Nolanus (Italice: Giordano Bruno) - De somnii interpretatione. (Universitas Turicensis): Sententia XII.. — dividentium