Discretiva

  dividito dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

Proprietates grammaticales +/-

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
dīviditō secunda singularis futurum activa imperativus dīvidō (dīvidere)
dīviditō tertia singularis futurum activa imperativus dīvidō (dīvidere)

Appellatio +/-

 API: /diːˈwiditoː/(classice)
Syllabificatio phonetica: dī·vi·di·tō — morphologica: di-vid-ito

Usus +/-

Latinitas antiqua

antiq.

  • Ita dividito, cum ter uni cuique dederis, omnem absumas, bosque ipsus et qui dabit facito ut uterque sublimiter stent. —De re rustica (vel: De agri cultura) Catonis. (-234...-149). Caput LXX, [1].

Loci +/-

Iordanus Brunus Nolanus
1548-1600
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas nova

saec. XVI.

  • Quamcunque lineam in tres vel quotcunque quaesitas partes dividito, centrum primique cursores quaesitam partem intercipiant, centrum atque secundi totam illam capiant, ut ad totius comprehensionem per secundos aperto circino primi sine errore quaesitam partem indicent. —Mordentius et de Mordentii circino Iordani Bruni [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Iordanus Brunus Nolanus (Italice: Giordano Bruno) - Mordentius et de Mordentii circino (Universitas Turicensis):  — dividito
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: dividito.