Discretiva

  dividuntor dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

Proprietates grammaticales +/-

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
dīviduntor tertia pluralis futurum passiva imperativus dīvidō (dīvidere)

Appellatio +/-

 API: /diːwiˈduntor/(classice)
Syllabificatio phonetica: dī·vi·dun·tor — morphologica: di-vid-untor

Usus +/-

Latinitas mediaevalis

saec. VI.

  • Quas vero res communes inter se habent, hae pro eo, quantum cuique iuris competit, dividuntor. —Novellae selectae Iustiniani I Augusti (c.482–565). Novella CXXIII. De ecclesiasticis diversis capitulis.