domamus

Discretiva

domamus dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
domāmus	prima pluralis	praesens	activa	indicativus	domō (domāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /doˈmaːmus/

(classice)

Syllabificatio phonetica: do·mā·mus — morphologica: dom-amus

Usus

Latinitas postclassica

saec. IV. - saec. V.

• Terram domat bene bellico usus est verbo: et ne a re militari discederet, non dixit ‘terras colimus’, sed ‘domamus’, ac si diceret, cum hostes desunt, terras ferro domamus. —In Vergilii Aeneide comentarii Servii (fl. c.400). Liber IX. Ad v. 605.