Discretiva

  donabitur dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

Proprietates grammaticales

+/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
dōnābitur tertia singularis futurum passiva indicativus dōnō (dōnāre)

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /doːˈnaːbitur/(classice)
Syllabificatio phonetica: dō·nā·bi·tur — morphologica: don-abitur

Loci

+/-
Decimus Iunius Iuvenalis
ca. 60-130
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 100/128 p.C.n.)

  • si quid Palfurio, si credimus Armillato,
quidquid conspicuum pulchrumque est aequore toto
res fisci est, ubicumque natat. donabitur ergo,
ne pereat. iam letifero cedente pruinis
autumno, iam quartanam sperantibus aegris,
stridebat deformis hiems praedamque recentem
servabat; tamen hic properat, velut urgueat auster. —Saturae D. Iuni Iuvenalis [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Decimus Iunius Iuvenalis, Saturae. (Ed. brevique adnotatione critica instr. W. V. Clausen, Oxford 1959). Satura IV, versus 55 — donabitur
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: donabitur.