donantibus

Discretiva

donantibus dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
dōnantibus	casus dativus pluralis	participii dōnāns
dōnantibus	casus ablativus pluralis	participii dōnāns

Appellatio pronuntiatusque

API: /doːˈnan.ti.bus/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dō·nan·ti·bus — morphologica: don-ant-ibus

Loci

Apuleius ca. 125–170

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 170 p.C.n.)

• Sed ubi tandem fatigati vel certe suo laniatu satiati pausam carnificinae dedere, stipes aereas immo vero et argenteas multis certatim offerentibus sinurecepere patulo nec non et vini cadum et lactem et caseos et farris et siliginis aliquid, et nonnullis hordeum deae gerulo donantibus, avidis animis conradentes omnia et in sacculos huic quaestui de industria praeparatos farcientes dorso meo congerunt, ut duplici scilicet sarcinae pondere gravatus et horreum simul et templum incederem. —Metamorphoseon libri XI Apulei