Discretiva

  donarem dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

Proprietates grammaticales

+/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
dōnārem prima singularis imperfectum activa coniunctivus dōnō (dōnāre)

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /doːˈnaːrem/(classice)
Syllabificatio phonetica: dō·nā·rem — morphologica: don-arem

Loci

+/-
Gaius Valerius Catullus
–87…–54
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.

  • Multas per gentes et multa per aequora vectus
advenio has miseras, frater, ad inferias,
ut te postremo donarem munere mortis
et mutam - nequiquam! - alloquerer cinerem,
quandoquidem fortuna mihi tete abstulit ipsum,
heu, miser indigne frater adempte mihi!
nunc tamen interea haec, prisco quae more parentum
tradita sunt tristis munera ad inferias,
accipe fraterno multum manantia fletu,
atque in perpetuum, frater, ave atque vale! —Carmina Catulli [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Gaius Valerius Catullus, Carmina. 101. ad inferias, versus 3 — donarem (Bibliotheca Augustana)
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: donarem.