donasti

Discretiva

donasti dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
dōnāstī	secunda singularis	perfectum	activa	indicativus	dōnō (dōnāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /doːˈnaːs.tiː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dō·nās·tī — morphologica: dona[v-i]sti

Formae aliae

• dōnāvistī

Loci

Lucius Annaeus Seneca –3…+65

Marcus Valerius Martialis 40–103

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Quid ergo? Oro te, non dicis: “Filium mihi donasti, et, si hic perisset, victurus non fui”? Pro eius vita beneficium non debes, cuius vitam tuae praefers? Etiamnunc, cum filium tuum servavi, ad genua procumbis, dis vota solvis tamquam ipse servatus; illae voces exeunt tibi: “Nihil mea interest, an me servaveris; duos servasti, immo me magis.” Quare ista dicis, si non accipis beneficium? —De beneficiis Senecae

saec. I.  (ca. 85–102 p.C.n.)

• Donasti, Lupe, rus sub urbe nobis;

Sed rus est mihi maius in fenestra.

Rus hoc dicere, rus potes vocare?

In quo ruta facit nemus Dianae,

Argutae tegit ala quod cicadae,

Quod formica die comedit uno,

Clusae cui folium rosae corona est;

In quo non magis invenitur herba,

Quam Cosmi folium piperve crudum;

In quo nec cucumis iacere rectus

Nec serpens habitare tota possit. —Epigrammata M. Valerii Martialis