Discretiva

  donaveras dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

Proprietates grammaticales

+/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
dōnāverās secunda singularis plusquam perfectum activa indicativus dōnō (dōnāre)

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /doːˈnaːwe.raːs/(classice)
Syllabificatio phonetica: dō·nā·ve·rās — morphologica: donav-eras

Loci

+/-
Apuleius
ca. 125-170
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 158 p.C.n.)

  • Hicine filius heres, qui te in ipso fratris sui funere advocata perditissimorum iuvenum manu voluit excludere e domo quam ipsa donaveras, qui te sibi a fratre coheredem relictam graviter et acerbe tulit, qui confestim te cum tuo luctu et maerore deseruit et ad Rufinum et Aemilianum de sinu tuo aufugit, … —Apologia sive Pro se de magia liber Apulei [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Apuleius - Apologia sive Pro se de magia liber. (Bibliotheca Augustana): Pagina 5. Sectio 100. Versus 6 — donaveras
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: donaveras.