dormitionis

Discretiva

dormitionis dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
dormītiōnis	casus genitivus singularis	substantivi dormītiō

Appellatio pronuntiatusque

API: /dormiːtiˈoːnis/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dormī·ti·ō·nis — morphologica: dormition-is

Loci

Aurelius Augustinus Hipponensis 354-430

Hildegardis Bingensis 1098-1179

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas postclassica

saec. IV.

• Simulatio enim suum habet scelus, quo novum hominem, quem per gratiam donantis acceperat, pondere suae dormitionis exstinxit: sed lac fidei quod habet, non est eius. —Sermones de Scripturis Augustini

Latinitas mediaevalis

saec. XII.

• Si est inter vos qui servitio meo insudatis homo qui per noctem polluitur in somno dormitionis suae, separet se de congregatione sanctitatis illius quae ad altare meum pertinet, ita ut se mysterio illi coniungere non praesumat, antequam, abeunte noxio calore, illo emundetur lavacro poenitentiae in confessione et compunctione cordis de incendio libidinis suae. —Scivias Hildegardis sive libri visionum ac revelationum Hildegardis