dubitanda

Discretiva

dubitanda dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

dubitanda

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
dubitanda	casus nominativus singularis · genus femininum	gerundivi dubitandus
dubitanda	casus vocativus singularis · genus femininum	gerundivi dubitandus
dubitanda	casus nominativus pluralis · genus neutrum	gerundivi dubitandus
dubitanda	casus accusativus pluralis · genus neutrum	gerundivi dubitandus
dubitanda	casus vocativus pluralis · genus neutrum	gerundivi dubitandus

Appellatio pronuntiatusque

API: /du.biˈtan.da/

(classice)

Syllabificatio phonetica: du·bi·tan·da — morphologica: dubit-and-a

dubitandā

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
dubitandā	casus ablativus singularis · genus femininum	gerundivi dubitandus

Appellatio pronuntiatusque

API: /du.biˈtan.daː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: du·bi·tan·dā — morphologica: dubit-and-a

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

Publius Vergilius Maro -70…-19

antiq.

class.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (45 a.C.n. / 709 a.u.)

• Sunt autem etiam clariora vel plane perspicua minimeque dubitanda indicia naturae, maxime scilicet in homine sed in omni animali, ut appetat animus aliquid agere semper neque ulla condicione quietem sempiternam possit pati. Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. —De finibus bonorum et malorum Ciceronis

class.  (ca. 29-19 a.C.n.)

• est locus, Hesperiam Grai cognomine dicunt,

terra antiqua, potens armis atque ubere glaebae;

Oenotri coluere viri; nunc fama minores

Italiam dixisse ducis de nomine gentem.

hae nobis propriae sedes, hinc Dardanus ortus

Iasiusque pater, genus a quo principe nostrum.

surge age et haec laetus longaevo dicta parenti

haud dubitanda refer: Corythum terrasque requirat

Ausonias; Dictaea negat tibi Iuppiter arva.» —Aeneidos libri XII P. Vergilii Maronis