Discretiva

  ducendae dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

Proprietates grammaticales

+/-
Forma Modus flexurae originis
dūcendae casus genitivus singularis · genus femininum gerundivi dūcendus
dūcendae casus dativus singularis · genus femininum gerundivi dūcendus
dūcendae casus nominativus pluralis · genus femininum gerundivi dūcendus
dūcendae casus vocativus pluralis · genus femininum gerundivi dūcendus

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /duːˈken.dae̯/(classice)
Syllabificatio phonetica: dū·cen·dae — morphologica: duc-end-ae

Loci

+/-
Sextus Iulius Frontinus
ca. 40-103
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

saec. I.  (ca. 97 p.C.n.)

  • Sequitur ut indicemus quod ius ducendae tuendaeque sit aquae, quorum alterum ad cohibendos intra modum impetrati beneficii privatos, alterum ad ipsorum ductuum pertinet tutelam. In quibus dum altius repeto leges de singulis aquis latas, quaedam apud veteres aliter observata inveni. Apud quos omnis aqua in usus publicos erogabatur et cautum ita fuit: “Ne quis privatus aliam aquam ducat, quam quae ex lacu humum accidit” — haec enim sunt verba legis — id est quae ex lacu abundavit; eam nos caducam vocamus. —De aquaeductu urbis Romae Frontini [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Sextus Iulius Frontinus - De Aquis sive De aquaeductu urbis Romae. (Universitas Turicensis): Liber 2. Cap. 94 — ducendae
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: ducendae.