CC
Cardinalis: ducentī
Ordinalis: ducentēsimus
Adverbium: ducentiēs
Distributivus: ducēnī
Proportionalis:
Multiplicativus:
Collectivus:
CXCIXCCCCI
(C) centēnī ← ducēnī → trecēnī (CCC)

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /duˈkeːniː/(classice)
Syllabificatio phonetica: du·cē·nī — morphologica: ducen-i

Notatio

+/-
← Latineducentī

Numerus distributivus

+/-

ducēn|ī, -ae, -a plur.

  1. √ Ducenti pro quoque (adiectivum numerale distributivum).
  2. Ducenti coniuncti.

Declinatio

+/-
Numerale distributivum plurale
 cas. masc. fem. neut.  cas.
nom. ducēnī ducēnae ducēna nom.
gen. ducēnōrum
ducēnûm
ducēnārum ducēnōrum
ducēnûm
gen.
dat. ducēnīs ducēnīs ducēnīs dat.
acc. ducēnōs ducēnās ducēna acc.
abl. ducēnīs ducēnīs ducēnīs abl.
voc. ducēnī ducēnae ducēna voc.

Dictiones collatae

+/-

Synonyma

  1. ducentēnī

Translationes

+/-
Ducenti pro quoquedilatare ▼
Ducenti pro quoquecollabi ▲
Ducenti coniunctidilatare ▼
Ducenti coniuncticollabi ▲

Loci

+/-
Titus Livius
-58…+17
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.

  • mane omne aurum argentumque conlatum; hora quarta signum ad diripiendas urbes datum est militibus; tantaque praeda fuit, ut in equitem quadringeni denarii, peditibus duceni dividerentur, centum quinquaginta milia capitum humanorum abducerentur. —Ab urbe condita Titi Livii [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (The Latin Library): Liber XLV, caput 34 — duceni
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: duceni.