Appellatio pronuntiatusque
+/-
- Syllabificatio phonetica: du·o·dē·qua·drā·gin·tā — morphologica: duo-de-quadrā-gintā
- ← duo + de + quadrāgintā
duodēquadrāgintā (indeclinabilis; numerales: 38)
- Triginta septem et alius. Numerus XXXVIII.
Synonyma
- trīgintā octō, octō et trīgintā
Triginta septem et alius. Numerus XXXIX | dilatare ▼ |
Triginta septem et alius. Numerus XXXIX | collabi ▲ |
Latinitas Romana
class. (45 a.C.n. / 709 a.u.)
- Duodequadraginta annos tyrannus Syracusanorum fuit Dionysius, cum quinque et viginti natus annos dominatum occupavisset. Qua pulchritudine urbem, quibus autem opibus praeditam servitute oppressam tenuit civitatem! Atqui de hoc homine a bonis auctoribus sic scriptum accepimus, summam fuisse eius in victu temperantiam in rebusque gerundis virum acrem et industrium, eundem tamen maleficum natura et iniustum; ex quo omnibus bene veritatem intuentibus videri necesse est miserrimum. Ea enim ipsa, quae concupierat, ne tum quidem, cum omnia se posse censebat, consequebatur. —Tusculanae disputationes Ciceronis [1]
class.
- Eum impetum non tulerunt Etrusci versisque signis fuga effusa castra repetunt; sed equites Romani praevecti per obliqua campi cum se fugientibus obtulissent, omisso ad castra itinere montes petunt; inde inermi paene agmine ac vexato volneribus in silvam Ciminiam penetratum. Romanus multis milibus Etruscorum caesis, duodequadraginta signis militaribus captis, castris etiam hostium cum praeda ingenti potitur. Tum de persequendo hoste agitari coeptum. —Ab urbe condita Titi Livii [2][3]
Fontes