duplando

Discretiva

duplando dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus­	Casu	Verbum
duplandō	—	—	activa	gerundium­	dativo	duplō (duplāre)
duplandō	—	—	activa	gerundium­	ablativo	duplō (duplāre)

Forma	Modus flexurae	originis
duplandō	casus dativus singularis · genus masculinum	gerundivi duplandus
duplandō	casus ablativus singularis · genus masculinum	gerundivi duplandus
duplandō	casus dativus singularis · genus neutrum	gerundivi duplandus
duplandō	casus ablativus singularis · genus neutrum	gerundivi duplandus

Appellatio pronuntiatusque

API: /duˈplandoː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: du·plan·dō — morphologica: dupl-and-o

Usus

Latinitas mediaevalis

saec. XIII.

• Quia igitur scimus inscribere triangulum equilaterum, sciemus per hoc etiam et exagonum et per exagonum duodecagonum ac per duodecagonum figuram 24 basium laterum et sic in infinitum duplando. Et licet per triangulum possit ut diximus inscribi exagonus, posuit tamen huius propriam demonstrationem ex qua porisma perutile. —Euclidis Elementa Iohannis Campani (1210-1296). Liber IV, 16.