duplare
Discretiva
duplare dictio est in variis linguis: |
Formae affines +/-
Latine +/-
Proprietates grammaticales +/-
Forma | Persona | Tempus | Vox | Modus | Verbum |
---|---|---|---|---|---|
duplāre | secunda singularis | praesens | passiva | imperativus | duplō (duplāre) |
duplāre | —
|
praesens | activa | infinitivus | duplō |
Forma | Modus flexurae | originis |
---|---|---|
duplāre | casus nominativus singularis · genus neutrum | adiectivi duplāris |
duplāre | casus accusativus singularis · genus neutrum | adiectivi duplāris |
duplāre | casus vocativus singularis · genus neutrum | adiectivi duplāris |
Appellatio pronuntiatusque +/-
API: /duˈplaːre/ (classice) - Syllabificatio phonetica: du·plā·re — morphologica: dupl-are
Loci +/-
Iordanus Brunus Nolanus 1548-1600 |
||||||||||||||||||||||
antiq. | class. | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |
Latinitas nova
Fontes
- ↑ 1.0 1.1 Iordanus Brunus Nolanus (Italice: Giordano Bruno) - De triplici minimo et mensura (Universitas Turicensis): Liber : De triangulo. Cap. XIX. [Auctor, duplicator, unitor] — duplare
- ↑ 2.0 2.1 Vicicitatio: duplare.