Discretiva

  duplaret dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

Proprietates grammaticales +/-

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
duplāret tertia singularis imperfectum activa coniunctivus duplō (duplāre)

Appellatio +/-

 API: /duˈplaːret/(classice)
Syllabificatio phonetica: du·plā·ret — morphologica: dupl-aret

Usus +/-

Latinitas mediaevalis

saec. XII.

  • Addiderunt etiam, ut mercatores per terras suas non pignerarentur, nisi debitores aut fidiatores esse probarentur, et qui aliter faceret, illa pignera duplaret et LX solidos pareret. —Historia Compostellana Anonymi (ca. 1140).