duplassent

Discretiva

duplassent dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
duplāssent	tertia pluralis	plusquam perfectum	activa	coniunctivus	duplō (duplāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /duˈplaːs.sent/

(classice)

Syllabificatio phonetica: du·plās·sent — morphologica: dupla[v-i]ssent

Formae aliae

• duplāvissent

Loci

Erasmus ca. 1469-1536

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas humanistica

saec. XVI.  (ca. 1500/1508 p.C.n.)

• Deliis ac caeteris Graecis oraculo responsum fuisse apud Aegyptios ita demum malorum finem fore, si aram, quae in Delo erat, duplassent. Qui cum non intellexissent, quid sibi vellet oraculum, ridicule duplatis singulis arae lateribus imprudentes solidum octuplum effecerunt ob inscitiam proportionis, quae longitudine duplum reddit. —Adagiorum chiliades Erasmi