effugerunt

Discretiva

effugerunt dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
effūgērunt	tertia pluralis	perfectum	activa	indicativus	effugiō (effugere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ef.fuːˈgeːrunt/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ef·fū·gē·runt — morphologica: ef-fug-erunt

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (43 a.C.n. / 711 a.u.)

• Quae res, si a Rhodiis non essem interpellatus, fortasse tota sublata esset, tamen magna ex parte profligata est, quoniam quidem classis dissipata est adventus nostri timore, milites ducesque  effugerunt , onerariae omnes ad unam a nobis sunt exceptae. Certe — quod maxime timui — videor esse consecutus, ut non possit Dolabella in Italiam pervenire nec suis sociis firmatis durius vobis efficere negotium. —Epistolae ad Familiares Ciceronis