effugimus

Discretiva

effugimus dictio est in variis linguis:

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
effugimus	prima pluralis	praesens	activa	indicativus	effugiō (effugere)

API: /efˈfu.gi.mus/

Syllabificatio phonetica: ef·fu·gi·mus — morphologica: ef-fug-imus

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
effūgimus	prima pluralis	perfectum	activa	indicativus	effugiō (effugere)

API: /efˈfuːgi.mus/

Syllabificatio phonetica: ef·fū·gi·mus — morphologica: ef-fug-imus

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

class.

Alius illis obicit neclegentiam nostri, alius iniquitatem; alius illos extra mundum suum proicit et ignavos hebetesque sine luce, sine ullo opere destituit; alius solem, cui debemus, quod inter laborem quietemque tempus divisimus, quod non tenebris mersi confusionem aeternae noctis  effugimus , qui annum cursu suo temperat et corpora alit, sata evocat, percoquit fructus, saxum aliquod aut fortuitorum ignium globum et quidvis potius quam deum appellat. —De beneficiis Senecae ^[1]^[2]

↑ ^1.0 ^1.1 Lucius Annaeus Seneca - De beneficiis. (Universitas Turicensis): Tomus / Liber VII. 31, versus 2 — effugimus
↑ ^2.0 ^2.1 Vicicitatio: effugimus.