Discretiva

  effugit dictio est in variis linguis:

Formae affines

effugit

+/-
Proprietates grammaticales
+/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
effugit tertia singularis praesens activa indicativus effugiō (effugere)
Appellatio pronuntiatusque
+/-
 API: /ˈef.fu.git/(classice)
Syllabificatio phonetica: ef·fu·git — morphologica: ef-fug-it

effūgit

+/-
Proprietates grammaticales
+/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
effūgit tertia singularis perfectum activa indicativus effugiō (effugere)
Appellatio pronuntiatusque
+/-
 API: /efˈfuːgit/(classice)
Syllabificatio phonetica: ef·fū·git — morphologica: ef-fug-it

Loci

M. Tullius Cicero
-106…-43
Aulus Cornelius Celsus ca.
-25…+50
Apuleius
ca. 125-170
antiq. class.class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.  (45 a.C.n. / 709 a.u.)

  • Quae cum Zeno didicisset a nostris, ut in aetionibus praescribi solet, ‘DE EADEM RE [FECIT] ALIO MODO’. Hoc tu nunc in illo probas. scilicet vocabulis rerum mutatis inconstantiae crimen ille  effugit , nos effugere non possumus! —De finibus bonorum et malorum Ciceronis [1][2]

class.  (ca. 30 p.C.n.)

  • Quicquid autem ex his in conspectum venit, vel digitis vel unco eximendum est. Ac si plures calculi sunt, singuli protrahi debent, sic tamen ut, si quis exiguus supererit, potius relinquatur. Siquidem in vesica difficulter invenitur, inventusque celeriter  effugit . Ita longa inquisitione vesica laeditur, excitatque inflammationes mortiferas, adeo ut quidam non secti, cum diu frustraque per digitos vesica esset agitata, decesserint. Quibus accedit etiam, quod exiguus calculus ad plagam urina postea promovetur et excidit. —De Medicina Celsi [3][2]

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 170 p.C.n.)

  • Nec ille tam clarus tamque splendidus publicae voluptatis apparatus Invidiae noxios  effugit  oculos. Nam diutina captivitate fatigatae simul et aestiva flagrantia maceratae, pigra etiam sessione languidae, repentina correptae pestilentia paene ad nullum redivere numerum. Passim per plateas plurimas cerneres iacere semivivorum corporum ferina naufragia. Tunc vulgus ignobile, quos inculta pauperies sine dilectu ciborum tenuato ventri cogit sordentia supplementa et dapes gratvitas conquirere, passim iacentes epulas accurrunt. —Metamorphoseon libri XI Apulei [4][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Tullius Cicero - De finibus bonorum et malorum libri quinque. (The Latin Library): Liber quintus. 29 [88] — effugit
  2. 2.0 2.1 2.2 2.3 Vicicitatio: effugit.
  3. 3.0 3.1 Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber septimus, XXVI. De urinae reddendae difficultate et curatione. [3b] — effugit
  4. 4.0 4.1 Apuleius - Metamorphoseon libri XI. (Bibliotheca Augustana): Liber IV. Capitulum XIV. Versus 1 — effugit