effutiat

Discretiva

effutiat dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
effūtiat	tertia singularis	praesens	activa	coniunctivus	effūtiō (effūtīre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /efˈfuːti.at/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ef·fū·ti·at — morphologica: ef-fut-iat

Loci

T. Lucretius Carus –95…–55

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• quare etiam tellure nova caeloque recenti

talia qui fingit potuisse animalia gigni,

nixus in hoc uno novitatis nomine inani,

multa licet simili ratione effutiat ore,

aurea tum dicat per terras flumina vulgo

fluxisse et gemmis florere arbusta suësse

aut hominem tanto membrorum esse impete natum,

trans maria alta pedum nisus ut ponere posset

et manibus totum circum se vertere caelum. —De rerum natura Lucretii