Discretiva

  effutiebant dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

Proprietates grammaticales

+/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
effūtiēbant tertia pluralis imperfectum activa indicativus effūtiō (effūtīre)

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /ef.fuːtiˈeːbant/(classice)
Syllabificatio phonetica: ef·fū·ti·ē·bant — morphologica: ef-fut-iebant

Usus

+/-
Latinitas nova

saec. XVI.  (1574-1584)

  • tum in templis ex ambone et pulpitis in Castellenseis absurda et ridicula multa effutiebant; gentem imbellem, neque cum Lusitana comparandam; decem Lusitanos contra centum Castellenseis componi posse, neque dubiam illorum de his victoriam fore; —Historiae sui temporis Iacobi Augusti Thuani (1553-1617). Liber LXX. p. 360