effutiret

Discretiva

effutiret dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
effūtīret	tertia singularis	imperfectum	activa	coniunctivus	effūtiō (effūtīre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ef.fuːˈtiːret/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ef·fū·tī·ret — morphologica: ef-fut-iret