Discretiva

  effutiretis dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

Proprietates grammaticales

+/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
effūtīrētis secunda pluralis imperfectum activa coniunctivus effūtiō (effūtīre)

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /ef.fuːtiːˈreːtis/(classice)
Syllabificatio phonetica: ef·fū·tī·rē·tis — morphologica: ef-fut-iretis

Usus

+/-
Latinitas antiqua

antiq.

  • Chremes:
Conclusam hic habeo uxorem saevam: verum istoc de nomine
Eo perperam olim dixi ne vos forte imprudentes foris
Effutiretis, atque id porro aliqua uxor mea rescisceret. —Phormio Terentii Afri (ca. 184-158 a.C.n.). Actus 5, scaena 1. v. 19