elaborandum

Discretiva

elaborandum dictio est in variis linguis:

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Casu	Verbum
ēlabōrandum	—	—	activa	gerundium	accusativo	ēlabōrō (ēlabōrāre)

Forma	Modus flexurae	originis
ēlabōrandum	casus accusativus singularis · genus masculinum	gerundivi ēlabōrandus
ēlabōrandum	casus nominativus singularis · genus neutrum	gerundivi ēlabōrandus
ēlabōrandum	casus accusativus singularis · genus neutrum	gerundivi ēlabōrandus
ēlabōrandum	casus vocativus singularis · genus neutrum	gerundivi ēlabōrandus

API: /eːla.boːˈran.dum/

Syllabificatio phonetica: ē·la·bō·ran·dum — morphologica: e-labor-and-um

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

class. (45 a.C.n. / 709 a.u.)

in quo eo magis nobis est elaborandum, quod multi iam esse libri Latini dicuntur scripti inconsiderate ab optimis illis quidem viris, sed non satis eruditis. fieri autem potest, ut recte quis sentiat et id quod sentit polite eloqui non possit; sed mandare quemquam litteris cogitationes suas, qui eas nec disponere nec inlustrare possit nec delectatione aliqua allicere lectorem, hominis est intemperanter abutentis et otio et litteris. —Tusculanae disputationes Ciceronis ^[1]^[2]

saec. I. (ca. 90-96 p.C.n.)

In iis quae negari non poterunt elaborandum ut aut minora quam dictum est aut alia mente facta aut nihil ad praesentem quaestionem pertinere aut emendari posse paenitentia aut satis iam punita videantur. Ideoque agere advocato quam litigatori facilius, quia et laudat sine adrogantiae crimine et aliquando utiliter etiam reprehendere potest. —Institutio oratoria Quintiliani ^[3]

↑ ^1.0 ^1.1 Marcus Tullius Cicero - Tusculanae disputationes. (The Latin Library): Liber primus. III [6] — elaborandum
↑ ^2.0 ^2.1 Vicicitatio: elaborandum.
↑ Marcus Fabius Quintilianus, Institutionis oratoriae libri XII. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIV). Liber quartus, I. [45] — elaborandum