elatura

Discretiva

elatura dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

ēlātūra

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
ēlātūra	casus nominativus singularis · genus femininum	participii ēlātūrus
ēlātūra	casus vocativus singularis · genus femininum	participii ēlātūrus
ēlātūra	casus nominativus pluralis · genus neutrum	participii ēlātūrus
ēlātūra	casus accusativus pluralis · genus neutrum	participii ēlātūrus
ēlātūra	casus vocativus pluralis · genus neutrum	participii ēlātūrus

Appellatio pronuntiatusque

API: /eːlaːˈtuːra/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ē·lā·tū·ra — morphologica: e-lat-ur-a

ēlātūrā

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
ēlātūrā	casus ablativus singularis · genus femininum	participii ēlātūrus

Appellatio pronuntiatusque

API: /eːlaːˈtuːraː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ē·lā·tū·rā — morphologica: e-lat-ur-a

Usus

Latinitas humanistica

saec. XV.

• Hoc quoque non duco transeundum quod Hebreorum pro salute captorum consolator deus erexerat Mardocheum. Nam Hester ad regnum exoptata Ebrea, suum populum salvatura, Mardocheum avunculum elatura, Aman quoque prostratura, obtemperat. —De aetatibus mundi et hominis Fabii Planciadis (1388-1464). IX.