emiseramus

Discretiva

emiseramus dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
ēmīserāmus	prima pluralis	plusquam perfectum	activa	indicativus	ēmittō (ēmittere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /eːmiːseˈraːmus/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ē·mī·se·rā·mus — morphologica: e-mis-eramus