emittamur

Discretiva

emittamur dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
ēmittāmur	prima pluralis	praesens	passiva	coniunctivus	ēmittō (ēmittere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /eːmitˈtaːmur/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ē·mit·tā·mur — morphologica: e-mitt-amur