emittamus

Discretiva

emittamus dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
ēmittāmus	prima pluralis	praesens	activa	coniunctivus	ēmittō (ēmittere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /eːmitˈtaːmus/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ē·mit·tā·mus — morphologica: e-mitt-amus