emitte

Discretiva

emitte dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
ēmitte	secunda singularis	praesens	activa	imperativus	ēmittō (ēmittere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /eːˈmitte/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ē·mit·te — morphologica: e-mitt-e