emittebamus

Discretiva

emittebamus dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
ēmittēbāmus	prima pluralis	imperfectum	activa	indicativus	ēmittō (ēmittere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /eːmitteːˈbaːmus/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ē·mit·tē·bā·mus — morphologica: e-mitt-ebamus