emittebatur

Discretiva

emittebatur dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
ēmittēbātur	tertia singularis	imperfectum	passiva	indicativus	ēmittō (ēmittere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /eːmitteːˈbaːtur/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ē·mit·tē·bā·tur — morphologica: e-mitt-ebatur