emitteres

Discretiva

emitteres dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
ēmitterēs	secunda singularis	imperfectum	activa	coniunctivus	ēmittō (ēmittere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /eːˈmittereːs/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ē·mit·te·rēs — morphologica: e-mitt-eres