emittitote

Discretiva

emittitote dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
ēmittitōte	secunda pluralis	futurum	activa	imperativus	ēmittō (ēmittere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /eːmittiˈtoːte/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ē·mit·ti·tō·te — morphologica: e-mitt-itote