epigrammata
Discretiva
epigrammata dictio est in variis linguis: |
Formae affines
+/-Proprietates grammaticales
+/-Forma | Modus flexurae | originis |
---|---|---|
epigrammata | casus nominativus pluralis | substantivi epigramma |
epigrammata | casus accusativus pluralis | substantivi epigramma |
epigrammata | casus vocativus pluralis | substantivi epigramma |
Appellatio pronuntiatusque
+/-API: /epiˈgrammata/ (classice) - Syllabificatio phonetica: e·pi·gram·ma·ta — morphologica: epi-grammat-a
Loci
+/-Marcus Valerius Martialis 40-103 | ||||||||||||||||||||||
antiq. | class. | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |
Latinitas Romana
+/-
- Declamas belle, causas agis, Attice, belle,
- Historias bellas, carmina bella facis,
- Componis belle mimos, epigrammata belle,
- Bellus grammaticus, bellus es astrologus,
- Et belle cantas et saltas, Attice, belle,
- Bellus es arte lyrae, bellus es arte pilae.
- Nil bene cum facias, facias tamen omnia belle,
- Vis dicam quid sis? magnus es ardalio. —Epigrammata M. Valerii Martialis [1][2]
Fontes
- ↑ 1.0 1.1 Marcus Valerius Martialis - Epigrammata. (Universitas Turicensis): Liber secundus. VII — epigrammata
- ↑ 2.0 2.1 Vicicitatio: epigrammata.